با افزایش چشمگیر فروش گوشی‌های هوشمند، سهم این دستگاه‌ها در اتلاف و انتشار کربن نیز افزایش یافته است. تولیدکنندگان باید منابع خود را حفظ کنند زیرا در ۱۰۰ سال آینده ۶ عنصر اصلی تلفن‌های همراه تمام خواهد شد و برای مقابله با مشکل زباله‌های الکترونیکی به تغییر در مدل‌های تجاری و عادات مصرف‌کننده نیاز است. تعمیر گوشی‌ها، کلیدی برای حفظ منابع، مقابله با زباله‌های الکترونیکی و تغییرات آب‌وهوایی و ایجاد اقتصاد مدور برای الکترونیک است.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA) به نقل از ویفروم، در سال ۲۰۱۸ تقریبا از هر ۱۰ نفر چهار نفر یک گوشی هوشمند داشته و این تعداد به سرعت در حال رشد است. این رشد به دلیل فروش مداوم دستگاه‌ها (بیش از یک میلیارد در سال) و ارائه رایانه‌های جیبی است. تعیین میزان تاثیر بیش از حد گوشی‌های هوشمند بر رفتار انسان دشوار است زیرا آنها بخشی از یک تحول دیجیتال هستند و به انقلابی در ارتباطات، شمول مالی و بهره‌وری کشاورزی منجر شدند.

 با افزایش چشمگیر فروش گوشی‌های هوشمند، سهم این دستگاه‌ها در جریان‌های زائد و انتشار کربن نیز افزایش یافته است. گوشی‌های هوشمند بدون آسیب‌رساندن به زمین، می‌توانند برای تامین انرژی و بهبود زندگی موثر باشند و این در صورتی امکان‌پذیر است که در چرخه عمر آنها تجدیدنظر کنیم و فراتر از بازیافت بیاندیشیم.

آلاینده‌ها و زباله‌ها

۸۵ تا ۹۵ درصد انتشار کربن در گوشی‌های هوشمند مرتبط به مرحله تولید است. البته کل اثر کربن سالانه تولیدی گوشی‌های همراه بسیار زیاد و حداقل برابر با انتشار سالانه کربن یک کشور کوچک است. همچنین گوشی‌های هوشمند تقریبا ۱۰ درصد زباله‌های الکترونیکی جهان را تشکیل می‌دهند و این رقمی است که بیش از ۵۰ میلیون تن را در سال ۲۰۱۹ شامل شده است. این جریان‌ها بسیار آلوده و بسیار هدردهنده هستند زیرا ارزش بالقوه مواد اولیه در زباله‌های الکترونیکی در سال ۲۰۱۹، ۵۷ میلیون دلار ارزیابی شده است. در همین حال نرخ بازیافت در سراسر بخش الکترونیک در سال ۲۰۱۹ تنها ۱۷ درصد بوده است.

با رشد فروش، فلزات گران‌بها و مواد مورد نیاز برای تولید گوشی‌های هوشمند کمیاب شده‌اند. کمبود ریز تراشه که بیشترین تاثیر را در صنعت خودرو می‌گذارد، تولیدکنندگان گوشی‌های هوشمند را برای تامین تقاضا متضرر خواهد کرد. در حالی که بازیافت گوشی‌های هوشمند زمانی که عمر آنها به پایان برسد انجام می‌شود، استفاده از گوشی برای مدت طولانی‌تر و به حداقل‌رساندن تعداد موارد برای بازیافت باعث استفاده بیشتر از مواد برای مدت بیشتر خواهد شد و جریان‌های هدررفتن را کاهش داده و انرژی کمتری برای فرآیندهای بازیافت مصرف میکنند.

بنابراین افزایش طول عمر گوشی هوشمند باید برای همه ذی‌نفعان، یک هدف اصلی باشد که سعی در کاهش ضایعات الکترونیکی دارند. گوشی‌های هوشمند در ایالات‌متحده آمریکا تقریبا هر سه سال تعویض می‌شوند. در طرح جدید، افزایش طول عمر گوشی‌های هوشمند به ۳۳ درصد (جایگزینی چهار سال به جای سه سال) می‌تواند مانع از انتشار سالانه کربن برابر با انتشار سالانه کل کشور ایرلند شود.  به‌علاوه، استفاده طولانی‌مدت از گوشی‌ها به‌طور منظم باعث کاهش جریان زباله‌های مورد نیاز برای بازیافت خواهد شد. با فرض ۶۰ سال مالکیت گوشی‌های هوشمند و افزایش طول عمر گوشی‌های هوشمند از سه به چهار سال محققان گفتند که در این مدت، تغییر ۲۰ گوشی هوشمند به ۱۵ گوشی هوشمند انجام می‌شود.

تمدید طول عمر گوشی‌های هوشمند کار ساده‌ای نیست. اولا، تولیدکنندگان برای اطمینان از جریان فروش در آینده از برنامه‌هایی استفاده می‌کنند که تنها برای مدت معینی قابل استفاده است  همچنین گوشی‌ها معمولا قابل تعمیر یا استفاده مجدد نیستند به این معنی که تعویض قطعات متوقف شده از کار، اغلب بسیار دشوار یا حتی غیرممکن است. کلارا آمند، محقق در زمینه گوشی‌های هوشمند از دانشگاه لوپانا آلمان افزود: برای از بین‌بردن زباله‌های الکترونیکی، باید برای سازندگان، ارائه دهندگان خدمات و مصرف‌کنندگان تعمیرات ارزان و مناسب باشد.

تغییرات پیش رو

در حالی که کشورها از اقتصاد مدور استقبال می‌کنند، دسترسی به تعمیرات به‌ویژه در اروپا به آرامی تغییر می‌کند. تولیدکنندگان نیز گوشی‌های هوشمند قابل تعمیر و قابل ارتقاء را ارائه می‌کنند و خدمات تعمیرات الکترونیکی نیز به آرامی در دسترس مصرف‌کنندگان قرار خواهد گرفت.

ابتکارات مالی نیز نویدبخش خواهد بود. مشوق‌های مالیاتی در سوئد، به ارزش تقریبا ۲۵۰۰ یورو برای تعمیرات لوازم‌خانگی و طرح‌های مشابه در اتریش ارائه شده است. با تشویق تعمیرات، ارائه‌دهندگان باید خدمات بیشتری روانه بازار  و سطح بالاتری از رقابت را فراهم کنند و قیمت‌های بالا را برای مصرف‌کنندگان کاهش دهند.

حق تعمیر باید در مورد بروزرسانی‌های نرم‌افزار نیز اعمال شود، به این معنی که تولیدکنندگان دیگر نمی‌توانند پس از مدت‌زمان تعیین شده (اغلب پنج سال) از بروزرسانی نرم افزار اجتناب کنند. چنین تغییراتی می‌تواند باعث استفاده بیشتر از گوشی‌ها شود. این تغییر همچنین به رویکردهای جدید در تجارت نیاز دارد. در حالی که گوشی‌ها اغلب از طریق قراردادهای ۱۸ تا ۲۴ ماهه فروخته شده‌اند در پایان دوره قرارداد بازگردانده شوند و این مورد به تولیدکنندگان این امکان را می‌دهد که کلیه مواد اولیه موجود در محصولات خود را پس بگیرند و آنها را برای بار دوم، سوم یا چهارم نوسازی کنند. رویکرد دیگر در این زمینه استفاده از طرح‌های واریز برای ایجاد انگیزه در بازگشت گوشی‌های خریداری‌ شده است. ایده‌های دیگر شامل ارائه راهکارهایی برای تشویق کارکنان برای استفاده از فقط یک گوشی به جای چندین دستگاه است.

ممکن است گوشی‌های هوشمند و وسایل الکترونیکی قابل مشاهده‌ترین جریان زباله نباشند، اما باید سریعا مورد رسیدگی قرار گیرند. وقتی صحبت از جریان‌های زباله گوشی‌های هوشمند می‌شود، باید در نظر بگیریم که جهان روی یک مین طلای واقعی نشسته است و اطمینان از اینکه این مواد تا زمانی که ممکن است در گردش باقی بمانند و پس از آن هدر نرود از نظر اقتصادی کارآمد و برای محیط زیست مفید است.

انتهای پیام