کد مطلب:9231
تاریخ انتشار:4 خرداد 1399 ساعت 10:01
چاپ چاپ

تصاویری از شهر ویلنیوس پایتخت کشور لیتوانی

تصاویری که میبینید مربوط به ایده آقای دکتر سیماسیوس شهردار چهل و شش ساله شهر ویلنیوس پایتخت کشور لیتوانی است.

پیام زیبای آقای شهردار : « فقط باز کنید؛ کار کنید؛شغل خود را حفظ کنید و ویلنیوس را زنده نگهدارید»

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، دکتر وحید نوروزی در صفحه اینستاگرام خود در این باره نوشت: بارها گفته ام با کمی تامل و کمی تحمل همدیگر میتوانیم در اداره شهرهایمان؛ بهترین ها باشیم.

تصاویری که میبینید مربوط به ایده آقای دکتر سیماسیوس شهردار چهل و شش ساله شهر ویلنیوس پایتخت کشور لیتوانی است. پس از شش هفته فاصله گذاری و قرنطینه به دلیل شیوع ویروس کرونا در آن شهر ؛ حالا رستوران ها و کافه ها باز شده اما  مشتری کمی دارند و در حال ورشکستگی اند.

شهرداری تمام فضاهای عمومی از قبیل برخی معابر؛ میادین و حتی پارک ها را به صورت رایگان در اختیار صاحبان مشاغل قرار داده تا از فاصله یک متری از مسیر پیاده رو و فاصله دو متری بین مشتریان اطمینان حاصل شود.برای سال ۲۰۲۰ آنها را از پرداخت عوارض معاف کرده و حتی کوپن بیست و پنج یورویی برای کادر پزشکی به عنوان هدیه در نظر گرفته تا به کافه یا رستوران مراجعه کنند و با کوپن خریداری کنند.

آقای شهردار پیام زیبایی داده اند: « فقط باز کنید؛ کار کنید؛شغل خود را حفظ کنید و ویلنیوس را زنده نگهدارید» آقای شهردار حتی گفته اند کامیون های حمل مواد غذایی که فقط مجوز حمل در یک ناحیه را داشتند  مجاز هستند در کل شهر تردد کنند. همه اینهایی که نوشتم معنایش این است که شهردار یعنی دارنده شهر؛ یعنی کلید دار شهر؛ یعنی پدر شهر و پدر باید حواسش به همه اعضای خانواده باشد.پدری که در قالب مدیریت یکپارچه؛ اختیارات پدری در شهر را دارا می باشد. چندی قبل در رسانه ها دیدم شهرداری تهران هم لایحه حق بهره برداری از پیاده روهای شهر را به شورای شهر تقدیم کرده است.امیدوارم  لایحه کاملی باشد و نشاط و شادابی را به شهر بیاورد و البته به اقتصاد رنجور و ضعیف طبقات پایین شهرمان کمک کند. ای کاش؛ متن لایحه را در قالب یک وبسایت اختصاصی به اشتراک بگذارند و نظرات مردم و نخبگان را بشنوند. دهها هزار نظر و پیشنهاد خواهند شنید.

بعد از دوران کرونا؛ چه ایرادی دارد دهها معبر شهری را روزهای جمعه به روی خودروها ببندیم و دستفروش ها و شغل های کوچک را به آنجا دعوت کنیم. یکی بیاید ترشی خانگی بفروشدو دیگری لباس دستبافت و آن یکی هم نقاشی کند؟ شور و نشاط بر شهر حاکم شود و مغازه دارها و رستوران دارها در پیاده روشان از مراجعین پذیرایی کنند و اقتصادشان رونق بگیرد. اینقدر کارهای ساده ولی اثرگذار می‌توان در شهر انجام داد که حدی برایش متصور نیست کافی است باهم مهربان باشیم و دور از سیاست زدگی؛ همدیگر را تحمل کنیم. شهر را یک موجود زنده بدانیم که همگی جزیٔی از آن هستیم.

انتهای پیام


http://www.mohitzist.ir/fa/content/9231