پارک ملی شمال‌ شرقی گرینلند با مساحتی معادل ۹۷۲ هزار کیلومتر مربع، بزرگترین پارک ملی جهان است، وسعت این پارک تا حدی است که اگر کشور مستقلی بود در رده‌بندی کشورهای جهان از لحاظ وسعت پس از مصر در جایگاه سی و یکم قرار می‌گرفت.
به گزارش سایت محیط زیست ایران(IENA) ،پارک ملی شمال شرقی گرینلند از پارک ملی یلواستون آمریکا که قدیمی‌ترین نمونه در نوع خود است، ۷۷ بار بزرگتر بوده و حتی نسبت به کشورهایی چون پاکستان، ونزوئلا و فرانسه نیز مساحت بیشتری دارد. با این حال دسترسی دشوار، بازدیدکنندگان سالیانه این پارک ملی را به تنها ۵۰۰ نفر محدود کرده است.
تاریخچه
تاریخ شکل‌گیری اولیه این پارک که شمالی‌ترین پارک ملی جهان است به ۲۲ مه ۱۹۷۴ باز می‌گردد. در سال ۱۹۸۸ میلادی محدوده اولیه این پارک ۲۷۲ هزار کیلومتر دیگر نیز گسترش پیدا کرد و به مساحت کنونی آن رسید. در ژانویه ۱۹۷۷ این پارک به یک ذخیره‌گاه بین‌المللی زیست‌کره تبدیل شد.
ذخیره‌گاه زیست‌کره به مناطق حفاظت شده طبیعی-زیستی بین‌المللی اطلاق می‌شود که علاوه بر حفاظت، دستاوردهایی مانند ارائه سایتهای مطالعاتی کم نظیر به دانشمندان و تجربه مهارت انسان در پشتیبانی از توسعه پایدار را نمایان می‌کند، تاکنون ۵۳۳ ذخیره‌گاه زیست‌کره در ۱۰۷ کشور جهان به ثبت رسیده است.
گونه‌های زیستی
اگرچه در این محوطه پهناور هیچ ساکن دائمی وجود ندارد اما جمعیت جانوری آن قابل توجه است؛ بین ۵ تا ۱۵ هزار گاو مُشک و تعداد زیادی خرس قطبی، گراز دریایی، خرگوش کوهی، روباه و گوزن شمالی در نزدیکی مناطق ساحلی این پارک یافت می‌شود. گفتنی است که ۴۰ درصد از جمعیت گاوهای مشک جهان در این منطقه متمرکز شده است. آب‌های این محوطه نیز به وجود گونه‌های متنوع نهنگ و دیگر موجودات دریایی از جمله فوک‌ها و کوسه‌ها معروف است. این منطقه همچنین محل زاد و ولد ۶۰ نوع مختلف از پرندگان از جمله غاز، مرغابی شمالی، جغد برفی، کلاغ و غیره نیز است.
جانوران متنوعی که در پارک ملی شمال‌ شرقی گرینلند خانه دارند، یکی از اصلی‌ترین جاذبه‌های این منطقه هستند. نکته قابل توجه دیگر آن است که به جز شکارچیان بومی که در نزدیکی این پارک زندگی می‌کنند، هیچ فرد دیگری مجوز شکار در این محوطه را ندارد. 
آب و هوا
این پارک در فصل زمستان سرمایی گزنده دارد و موقعیت آن در یکی از شمالی‌ترین نقاط زمین نیز بر شدت این سرما می‌افزاید. در عین حال، آب و هوای این پارک در طول تابستان به دلیل نزدیکی به دریا گرم‌تر و خشک‌تر می‌شود.
میانگین دمای این پارک در زمستان به حدود منفی ۲۰ درجه سلسیوس می‌رسد. در تابستان متوسط دما بین ۱۰ تا ۱۵ درجه سلیوس است اما به دلیل پایین بودن رطوبت، گرما بیشتر حس می‌شود. تقریبا هیچ بارندگی‌ای در این بخش از گرینلند اتفاق نمی‌افتد. میانگین بارش‌ها در حدود ۲۰۰ میلی‌متر برآورد شده و به همین دلیل به این نقطه از جهان، صحرای شمالگان نیز گفته می‌شود.
با وجود دسترسی نه چندان مناسب، وسعت بی حد و مرز و سرمای گزنده پارک ملی شمال‌شرقی گرینلند، طبیعت بکر و منحصر به فرد و حیات وحش غنی و زیبا، این پارک ملی را به یکی دیگر از میراث زیست محیطی زمین تبدیل کرده است. 

انتهای پیام