طبق آمار رسمی مرکز تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور در سال ۹۵ پس از ۲ سال تحقیق، آمارها حکایت از این داشت که طی ۱۱ سال ۱۵ درصد از سطح جنگل‌های هیرکانی در شمال کشور کم شده است.
یک کارشناس منابع طبیعی معتقد است: طبق آمار رسمی مرکز تحقیقات جنگل‌ها و مراتع کشور در سال ۹۵ پس از ۲ سال تحقیق، آمارها حکایت از این داشت که طی ۱۱ سال ۱۵ درصد از سطح جنگل‌های هیرکانی در شمال کشور کم شده است.
به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران(IENA)، رضا شیخ پور اظهار کرد: ۱۵ درصد از سطح جنگل‌های هیرکانی شمال طی چند سال اخیر به کاربری کشاورزی و مسکونی تغییر کرده اما نکته مهم اینجاست که به جز تغییر کاربری، این جنگل‌ها از داخل دستخوش آفت و بیماری شده و در حال تهی شدن است.
وی با اشاره به اینکه اگر روند تعرض به جنگل از سوی مردم یا دولت با پروژه‌هایی مانند سد سازی و احداث جاده‌های جایگزین ادامه یابد دیگر نشانی از جنگل‌های هیرکانی باقی نمی‌ماند، تصریح کرد: اگر به همین روند ادامه دهیم تا ۷۰ سال آینده حتی نیم متر مربع در شمال کشور جنگل باقی نمی‌ماند.
این کارشناس منابع طبیعی با تاکید بر اینکه برای احداث سد هزار قسمت وسیعی از جنگل‌های بکر مازندران از بین رفت، تصریح کرد: طبق تحقیقات انجام شده مشخص شد پروژه‌های سد سازی در مقیاس سد هراز پروژه‌ای ناموفق در ذخیره سازی آب به خصوص در مناطقی با اقلیم خشک و نیمه خشک از جمله ایران است.
وی یادآور شد: طبق میانگین آب ارائه شده توسط وزارت نیرو حدود ۴۰ درصد از آب ذخیره سازی شده در پشت سدها براثر تبخیر و تعرق از دسترس خارج می‌شود بنابراین این پروژه‌ها باعث خشک شدن تالاب‌ها و دریاچه‌های طبیعی کشور ما شده‌اند.
شیخ پور، بهترین راه برای ذخیره سازی آب را توسعه پوشش گیاهی دانست و افزود: با توسعه پوشش گیاهی آب در سفره‌های زیر زمینی ذخیره شده و نیاز به اجرای طرح‌های سد سازی که در کشور منسوخ شده و باعث هدر رفتن منابع ریالی می‌شود، نیست.
وی تصریح کرد: تکمیل سد هراز بیش از هزار میلیارد تومان بودجه را در بر دارد در صورتی که اگر این مبلغ برای احیای جنگل‌ها به کار گرفته شود، می‌تواند بسیار مؤثرتر باشد.
شیخ پور گفت: سد هراز بر روی گسل سراسری قرار گرفته و این حجم عظیم آب که با ذخیره سازی در پشت سد به وجود می‌آید خود می‌تواند عاملی برای تحریک گسل باشد.
این فعال زیست محیطی با بیان اینکه حوضچه سد هراز دقیقاً جایی واقع شده که کمی بالاتر از آن منطقه دفن زباله آمل و شهرهای اطراف است، بیان کرد: شیرابه‌های این زباله‌ها طی چند سال اخیر در دل زمین فرو رفته و ممکن است آب سد را آلوده کند. این حجم آب وقتی با این آلودگی در هم آمیخته می‌شود حتی برای صنعت کشاورزی نیز مضر است و سونامی سرطان را در منطقه در بر خواهد داشت.!
وی اظهار کرد: مدیریت حاکم بر کشور ما، مدیریتی حاکم بر محور دانایی نیست. پروژه سد سازی باید مبتنی بر توسعه پایدار باشد اما توسعه نامتوازن مانند اجرای طرح سد سازی هراز بحران‌های زیست محیطی را رقم می‌زند.
انتهای پیام