تارنمای روزنامه گاردین امروز (یکشنبه) در گزارشی نوشت: سالانه یک میلیون پرنده وحشی به طورغیرقانونی در یکی از پناهگاه های حیات وحش در ایران، کشته می شوند.
به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، تارنمای روزنامه انگلیسی گاردین تصریح کرد: حافظان زیست محیطی در هشداری جدی می گویند گونه های این پرندگان مهاجر در معرض خطر انقراض قرار دارند، مگر این که اقدامی فوری در این باره صورت گیرد.
این حافظان زیست محیطی هفته گذشته در نامه ای به مجله ساینس (Science)، تالاب فریدونکنار را به عنوان محل این کشتار گسترده، مشخص کردند.
سه تالاب اصلی «فریدونکنار»، «ازباران» و «سرخرود» استراحتگاه زمستانی گونه هایی چون درنای سیبریایی هستند که اتحادیه بین المللی حفاظت از طبیعت (IUCN) آن را در شمار گونه های در معرض خطر انقراض، قرار داده است.
اردک سر سفید،عروس غاز، غاز پیشانی سفید کوچک، خروس کولی و پرندگان شکاری چون شاهین از دیگر گونه های روبه انقراض یا در معرض تهدید در این تالاب ها به شمار می آیند.
با این وجود این پرندگان روزانه بیش از پیش هدف شکارچیان محلی و بازدیدکنندگان از منطقه، قرار می گیرند.
جمشید پرچی زاده از فعالان ایرانی محیط زیست و ساموئل ویلیامز جانورشناس دانشگاه وندای آفریقای جنوبی، در نامه خود به مجله ساینس نوشته اند که «شکارچیان بومی روزانه چیزی در حدود 3 هزار عدد از این پرنده ها را برای فروش در بازار های محلی، می کشند. این می تواند برای گونه هایی که حیاتشان به این اکوسیستم وابسته است، تاثیرات فاجعه باری به همراه داشته باشد.»
ویلیامز در گفتگو با آبزرور (روزنامه انگلیسی) با بیان این که نرخ این کشتار در فریدونکنار سرسام آور است، گفت که «ممکن است این نرخ به یک میلیون پرنده در سال برسد که نصف تعداد کل پرنده هایی که به این پناهگاه می آیند.»
گاردین اضافه کرد: درنای سیبریایی نمونه ای است از این که این کشتارها چه تاثیری بر گونه های مهاجر داشته است. این گونه به دو دسته بندی تقسیم می شود؛ گونه شرقی که جمعیتی سه هزاری دارد و گونه غربی که براساس آخرین دانسته ها تنها یک عدد از آن باقی مانده است و آن هم زمستان خود را در تالاب فریدونکنار می گذراند؛ جایی که هر بار به آن مهاجرت می کند ممکن است توسط شکارچیان بومی کشته شود. گمان برده می شود که باقی جمعیت درنای سیبریایی در سال های ابتدایی قرن بیست و یکم در تالاب فریدونکنار کشته شده باشند.
بسیاری از پرندگانی که به این تالاب مهاجرت می کنند، برای تامین غذا کشته می شوند. برخی نیز به مجموعه دارانی که می خواهند این پرندگان را به کلکسیون تاکسیدرمی خود اضافه کنند، فروخته می شوند. کشتار این پرنده ها اخیرا با استفاده از تورهای پلاستیکی شفاف ارزان قیمت (تور هوایی) تسهیل شده است. اثبات شده است که این تورها که پرندگان آن ها را نمی بینند، در هر بار پهن شدن قادرند تعداد زیادی از این گونه ها را صید کند.
این کشتارها غیرقانونی هستند اما با این حال تاکنون کار چندانی برای متوقف کردن آن ها صورت نگرفته است. پرچی زاده و ویلیامز می گویند که «سازمان حفاظت از محیط زیست ایران نتوانسته این فعالیت های غیرقانونی را مهار کند. وقتی محیط بانان می کوشند قوانین موجود در مورد کنترل شکار را اجرایی کنند، با مقاومت زیاد بومیان مسلح روبه رو می شوند.»
انتهای پیام