به نظر می‌رسد رابطه قدیمی و متقابلی که به بقای سیستم غذایی و زیست‌محیطی (اکوسیستم) جهان کمک می‌کرد، دستخوش تغییر و دگرگونی شده است.
به نظر می‌رسد رابطه قدیمی و متقابلی که به بقای سیستم غذایی و زیست‌محیطی (اکوسیستم) جهان کمک می‌کرد، دستخوش تغییر و دگرگونی شده است.
به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، بسیاری از گیاهان گلدار قادرند گرده تولید کنند و گرده‌ها را برای تولید و تکثیر به شکوفه‌های خودشان انتقال دهند. اما اغلب گیاهان برای بقا و تولیدمثل به گرده‌افشان‌هایی مانند پروانه‌ها و زنبورها وابسته هستند.
شواهد زیست‌محیطیِ موجود از کاهش جمعیت این گرده‌افشان‌ها خبر می‌دهند.
با توجه به نتایج مطالعه‌ای جدید درباره تکامل سیستم جفت‌گیری یک گونه گل، جمعیت گرده‌افشان‌ها دستخوش تغییر شده و چالش‌های پیش روی این حشرات یاری‌دهنده در تولیدمثل گیاهان بیشتر شده است.
به گفته «سامسون آکوکا - پیدله»، سرپرست این مطالعه که در نیو فیتولوژیست منتشر شد، تکامل تولیدمثلی گل‌ها با تغییرات محیطی مانند تخریب زیستگاه و کاهش سریع تنوع زیستی گرده‌افشان‌ها مرتبط است.
آکوکا-پیدله و همکارانش با مقایسه بذر نوعی گل بنفشه وحشی مزرعه‌ای که چند دهه پیش در فرانسه جمع‌آوری شده بود با نسل‌های بعدی و مدرن این گل بنفشه، دریافتند که گل‌های امروزی کوچک‌ترند و بر اثر خودگرده‌افشانی - که تاثیر مستقیمی بر رفتار گرده‌افشان‌ها دارد – شهد کمتری دارند.
طبق نتایج این پژوهش، بنفشه‌های قدیمی کمتر قابلیت خودباروری داشتند و حشرات گرده‌افشان بیشتری را به خود جذب می‌کردند.
به گفته آکوکا-پیدله، این قابلیت‌های باروری گیاهان که در تعامل گیاه و گرده‌افشان دخیل هستند در حال تکامل و تحول است.
او تاکید کرد: این تحولات، قابلیت گیاهان برای انطباق با تغییرات محیطی آتی را محدود می‌کند و پیامدهایی برای تمامی تنوع زیستی گل‌ها در پی خواهد داشت و احتمالا به کاهش تنوع ژنتیکی، گونه‌ای و زیست‌محیطی (اکوسیستمی) گیاهان گلدار منتهی می‌شود.
بنا بر توضیحات این متخصص، اگر گیاهان شهد کمتری تولید کنند، غذای کمتری در دسترس گرده‌افشان‌ها قرار می‌گیرد و به نوبه خود سرعت کاهش تعداد حیوانات را تسریع می‌کند.
احیای گیاهان
گروه تحقیقاتی برای این پژوهش با استفاده از روشی به نام «بوم‌شناسی احیا» بذرهای چهار مجموعه گل بنفشه وحشی مزرعه‌ای را در شرایطی قرار دادند که جوانه بزند.
این بذرهای بنفشه با نام علمی ویولا آرونسیس (Viola arvensis) در دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ در پاریس جمع‌آوری شده بودند.
کارشناسان دریافتند در نمونه‌ای از ۴۰۰۰ گل، نرخ خودبارورسازی از حدود ۵۰ درصد در گل‌هایی که دو تا سه دهه قبل جمع‌آوری شده بودند، به ۸۰ درصد برای نوادگان طبیعی آنها رسیده است. در همین حال، گلبرگ‌های گل‌های «بوم‌شناسی احیا» ۱۰ درصد بزرگ‌تر بودند، ۲۰ درصد شهد بیشتری تولید کردند و همچنین زنبورهای بیشتری سراغ آنها رفتند.
بنابر گزارش ایندیپندنت، با این همه به گفته آکوکا-پیدله، هنوز در این زمینه به تحقیقات بیشتری نیاز است و هنوز مشخص نیست که آیا این تغییر تکاملی معکوس می‌شود یا خیر. البته نتیجه تحقیقات گواه کاهش در تنوع ژنتیکی جمعیت گیاهی است.
انتهای پیام