آب‌های زیرزمینی، اکوسیستم اساسی برای سلامت سیاره ما محسوب می‌شوند.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA) به نقل از ارث، در عصری که نگرانی‌های زیست‌محیطی در حال افزایش است، تحقیقی بین‌المللی اهمیت آب‌های زیرزمینی را دوباره تعریف کرده و آن‌ها را به‌عنوان اکوسیستم اصلی طبقه‌بندی کرده که برای حفظ تنوع زیستی و کاهش اثرات تغییرات آب‌وهوایی حیاتی است. این دیدگاه جدید نیازمند حفاظت بیشتر از آب‌های زیرزمینی است.

علیرغم اینکه آب‌های زیرزمینی برای حیات روی زمین اساسی هستند، اهمیت آب‌های زیرزمینی در حفظ تنوع زیستی اغلب نادیده گرفته می‌شود. آب‌های زیرزمینی نه تنها به خودی خود  اکوسیستم اصلی هستند، بلکه برای اکوسیستم‌های روی سطح زمین نیز بسیار مهم هستند.

آب‌های زیرزمینی بزرگترین مخزن آب شیرین یخ‌زده سیاره و تقریباً برای نیمی از نیازهای آب آشامیدنی جمعیت شهری جهان ضروری هستند. در سراسر جهان، سالانه حدود ۱۰۰۰ کیلومتر مکعب آب به سطح زمین پمپاژ می‌شود و متأسفانه، ما بسیار بیشتر از آنچه به‌طور طبیعی جایگزین می‌شود را مصرف می‌کنیم. این مصرف بیش از حد حدود یک سوم از بزرگترین حوضه‌های آب زیرزمینی را در معرض خطر تخلیه قرار داده است.

گروه تحقیقاتی از دانشگاه یوهانس گوتنبرگ آلمان، بر نیاز توجه به آب‌های زیرزمینی به‌عنوان اکوسیستم حیاتی تاکید دارد. اتکای اکوسیستم‌ها به آب‌های زیرزمینی به‌طور مداوم در تلاش‌های جهانی حفاظت از تنوع زیستی نادیده گرفته شده است.

تقریباً ۵۲ درصد از کل مناطق سطح به‌طور قابل توجهی با آب‌های زیرزمینی تعامل دارند. این تعامل حیاتی است زیرا آب‌های زیرزمینی تالاب‌ها، رودخانه‌ها و سایر مناطق آب‌های سطحی را تغذیه می‌کند.

تعامل در این زمینه به این معناست که آب رودخانه‌ها و دریاچه‌ها وارد آب‌های زیرزمینی می‌شود در حالی که آب‌های زیرزمینی به نوبه خود به سطح می‌آیند و تالاب‌ها، رودخانه‌ها و انواع دیگر مناطق آب‌های سطحی را تغذیه می‌کنند.

محققان اظهار کردند آب‌های زیرزمینی نیز یک ارزش هستند همچنین یک زیستگاه ارزشمند برای هزاران موجودات مختلف است.

آنان نوشتند بی‌توجهی به اهمیت آب‌های زیرزمینی به‌عنوان یک اکوسیستم، نقش حیاتی آن در حفظ بیوم‌های سطحی را نادیده می‌گیرد.

آب برای حیات روی زمین ضروری است و اگر به یکپارچگی اکولوژیکی منابع آب شیرین سیاره خود توجه کافی نداشته باشیم، نه تنها پایداری اکوسیستم‌های کامل را در معرض خطر قرار می‌دهیم بلکه شیوه زندگی خود را نیز به خطر می‌اندازیم.


انتهای پیام