گسترش شهرنشینی، تغییرات آب و هوایی و کشاورزی صنعتی (فشرده) از جمله عواملی هستند که باعث افزایش قابل توجه بیماری‌های مشترک بین انسان و دام می‌شوند؛ عفونت‌هایی که از حیوانات به انسان منتقل می‌شوند.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA) به نقل از ایسنا، کووید-۱۹ و آبله میمونی از جمله نمونه‌های اخیر بیماری‌های مشترک بین انسان و دام یا زئونوز هستند. بر اساس گزارش مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده، از هر چهار بیماری عفونی جدید یا در حال ظهور سه مورد از حیوانات ناشی می‌شود.

این بیماری‌ها ممکن است از طریق تماس با حیوانات یا محل زندگی آنها و مناطقی که در آن پرسه می‌زنند، منتقل شود. همچنین پشه و کنه ناقلان بیماری هستند و احتمال انتقال بیماری از طریق غذا یا آب آلوده نیز وجود دارد.

محققان تاکید دارند که پیشرویِ شهرنشینی به طبیعت عامل مهم ایجاد بیماری‌های مشترک انسان و دام است. همچنین بر اساس گزارش سازمان ملل، نیمی از جمعیت جهان در شهرها زندگی می کنند و پیش بینی می‌شود تا سال ۲۰۵۰ این میزان به دو سوم برسد.

کارشناسان با تاکید بر اینکه شهرسازی معمولا ممکن است زیستگاه های طبیعی را از بین برده و مناظر را تغییر دهد، اظهار داشتند که این پدیده اغلب منجر به افزایش تراکم جمعیت افراد می‌شود. همچنین همه اینها می‌توانند اثرات بالقوه‌ای بر اکولوژی گونه‌های میزبان/ناقل داشته باشد. این وضعیت می‌تواند شرایط را برای تماس انسان و حیوان و در نتیجه خطر سرایت بیماری ایجاد کند.

به گفته کارشناسان اقدامات زیادی وجود دارد که می‌توان برای کاهش این خطرات انجام داد. ضرورت دارد تغییراتی اساسی در نحوه مدیریت کره زمین ایجاد شود تا بسیاری از بحران‌های دیگر مانند تغییرات آب و هوایی و از دست دادن تنوع زیستی تحت کنترل درآید.

به گزارش فایننشال تایمز، کارشناسان تاکید دارند: روشی که اکوسیستم‌ها مدیریت میشوند شرایط را برای تماس با حیوانات و گسترش بیماری‌ها فراهم می‌کند. بنابراین، اگر روش مدیریت تغییر کند، نه تنها می‌توان از تنوع زیستی محافظت کرد، بلکه احتمالا می‌توان خطر سرریز بیماری و خطر همه‌گیری را کاهش داد.

انتهای پیام