افزایش تهویه مطبوع در آستانه تبدیل شدن به یک وضعیت اضطراری جدید است و چالش‌های بی‌سابقه‌ای را به کار دشوار کربن‌زدایی اقتصاد و کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای اضافه می‌کند. با ادامه افزایش دما و باوجود رشد درآمد، بخش قابل‌توجهی از مردمی که در اقتصادهای نوظهور زندگی می‌کنند قادر به پرداخت هزینه استفاده از تهویه‌کننده هوا برای خنک کردن خود نخواهند بود.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، نتایج تحقیقات جدید در هند، برزیل، مکزیک و اندونزی نشان می‌دهد که تا سال ۲۰۴۰ بین ۶۴ تا ۱۰۰ میلیون خانوار نمی‌توانند ملزومات خنک‌کننده خود را تهیه کنند و خود را در وضعیت ناراحتی احتمالی می‌بینند. این امر به‌ویژه در ایالت‌هایی با سطح شهرنشینی بالا، آب‌وهوای گرم و مرطوب یا شرایط اقتصادی بد آشکار می‌شود.

این تحقیق که توسط شورای تحقیقات اروپا تامین می‌شود، عوامل تعیین‌کننده را که باعث ایجاد بحران خنک‌سازی نوظهور می‌شود با ارزیابی پیامدهای آن در سال ۲۰۴۰ تجزیه‌وتحلیل و اولین تحلیل مقایسه‌ای چند کشوری را ارائه می‌کند که چگونه ویژگی‌های آب‌وهوا و خانواده از جمله درآمد، باعث پذیرش تهویه مطبوع در چهار کشور در حال توسعه برزیل، هند، اندونزی و مکزیک می‌شود.

نرخ استفاده از تهویه مطبوع طی ۲۰ سال آینده سر به فلک می‌کشد و بیش از نیمی از خانوارها (۸۵ درصد در برزیل، ۶۱ درصد در اندونزی و ۶۹ درصد در هند) به دستگاه تهویه مطبوع مجهز خواهند شد. این امر همچنین منجر به افزایش مصرف برق خواهد شد که در هند و اندونزی سه برابر و در مکزیک و برزیل حدود دو برابر خواهد بود.

اتخاذ سیستم تهویه مطبوع در سراسر ایالت‌ها در تمام سناریوهای اجتماعی-اقتصادی و آب‌وهوایی در نظر گرفته شده، افزایش می‌یابد و تقاضا برای مقادیر زیادی انرژی مورد نیاز جهت تامین انرژی همه این وسایل جدید نیز باعث انتشار CO۲ می‌شود و نیاز است تحقیقات آینده به بررسی پیامدهای زیست‌محیطی بالقوه این چرخه معیوب بپردازد.

اتخاذ تهویه مطبوع

نقش درآمد و اقلیم در پیش‌بینی‌های آتی ذکر شده در تحقیقات قبلی به‌دلیل عدم توجه به ویژگی‌های خانوار، بیش از حد برآورد شده است. انریکا دی سیان، استاد اقتصاد محیط‌زیست در دانشگاه سی ای فوسکاری ونیز ایتالیا می‌گوید: این فقط یک داستان تغییر آب‌وهوا یا سطح ثروت نیست که در حال پیشرفت است. نتایج ما نشان می‌دهد که الگوهای اتخاذ تهویه مطبوع توسط چندین محرک با اهمیت متفاوت در میان کشورها تعیین می‌شود. در واقع، در اقتصادهای در حال توسعه، تصمیم به خرید تهویه مطبوع در پاسخ به شرایط آب‌وهوایی گرمتر به شدت به ویژگی‌های اجتماعی-اقتصادی و جمعیتی وابسته است. با این حال، علاوه بر درآمد، آنچه به‌نظر می‌رسد به راستی بر تصمیم‌گیری برای خرید یک دستگاه تهویه مطبوع تاثیر می‌گذارد، شرایط مسکن، تحصیلات، شغل، جنسیت، سن سرپرست خانوار و زندگی در مناطق شهری یا روستایی است.

تاکتیک سازگاری پرهزینه و نابرابر

تقاضای واقعی و بالقوه برای تهویه مطبوع باید در یک معنای گسترده‌تر به‌عنوان یک عامل قابل اندازه‌گیری از نیازها برای بهبود آسایش حرارتی تفسیر شود و این گونه است که باید از مفهوم جدید ما از شکاف خنک‌کننده سازگار استفاده کرد. به‌عنوان‌مثال، ایالت ریودوژانیرو امروز در شرایط مواجهه زیاد با روز درجه (روز درجه یک واحد اندازه‌گیری گرما و سرما است، واحدی که برای تعیین نیازهای گرمایشی ساختمان‌ها استفاده می‌شود) و اتخاذ تهویه مطبوع بالاتر از حد متوسط قرار دارد اما در آینده انتظار می‌رود که با افزایش مواجهه با روز درجه اما اتخاذ تهویه مطبوع کمتر از حد متوسط از وضعیتی با ناراحتی حرارتی بیشتری عبور کند.

روبرتو شفر از برنامه طرح‌ریزی انرژی در دانشگاه فدرال ریودوژانیرو برزیل می‌گوید: افزایش استفاده از برق برای خنک‌سازی فضاهای مسکونی نوعی سازگاری است که به رهایی از استرس گرمایی کمک می‌کند اما علاج کار نیست زیرا هزینه برق فرصت‌ها را در میان خانواده‌های کم درآمد محدود می‌کند. حتی آنهایی که دارای تهویه مطبوع هستند در معرض یک شرایط جدید آسیب‌پذیری مربوط به کمبود عرضه در بخش برق یا کاهش پایداری برق قرار خواهند گرفت. به این معنا که مدیریت تمایل فزاینده برای خنک‌سازی فضای مسکونی با استفاده از ترکیبی از اقدامات کارایی، سیاست‌ها و فناوری‌ها ضروری است.

نتایج مهم در هر کشور

اندونزی و هند بیشترین تعداد روزهای گرم و مرطوب را دارند و در واقع استفاده از دستگاه‌های تهویه مطبوع به درستی منعکس‌کننده الگوهای شرایط آب‌وهوایی است، اگرچه شهرنشینی و دسترسی به برق نقش میانجی ایفا می‌کند. به‌عنوان‌مثال، در هند بیشترین تعداد روزهای گرم و مرطوب در ایالت‌های بنگال غربی، آسام، اوتار پرادش و اوریسا مشاهده می‌شود اما این ایالت‌ها با بیشترین استفاده گسترده از تهویه مطبوع همراه نیستند. اگرچه اندونزی دارای بالاترین مقدار روزهای گرم و مرطوب است به جز ثروتمندترین مناطق جاکارتا و جزایر ریاو، خانواده‌ها به‌ندرت دارای واحدهای تهویه مطبوع هستند. در برزیل، ایالت ریودوژانیرو با وجود تعداد کمتر روزهای گرم و مرطوب سالانه در مقایسه با ایالت‌های شمالی، که شهرنشینی در آنها کم است، نرخ پذیرش به نسبت بالایی برای دستگاه‌های تهویه مطبوع را نشان می‌دهد. در مکزیک، میانگین میزان مالکیت دستگاه‌های تهویه مطبوع در ایالت‌های گرمتر در حال حاضر بالاست و به ۷۳ درصد در سونورا یا ۷۷ درصد در سینالوآ می‌رسد.

نتایج این تحقیق در مجله علمی Nature Communications منتشر شد.

انتهای پیام