نتایج تحقیقات جدید نشان می‌دهد که ظروف قابل استفاده‌ مجدد می‌توانند برای محیط‌زیست از نمونه‌های یک‌بار مصرف خود بدتر باشند؛ این ظروف باید مقاوم‌تر و بادوام‌تر بوده تا بعد از هر بار مصرف، قابلیت چندین‌بار استفاده داشته باشند و این موارد باعث مصرف بیشتر مواد و انرژی خواهد شد و ردپای کربن نیز افزایش می‌یابد.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، نتایج بررسی‌ها نشان می‌دهد که با بحران زباله مواجه هستیم؛ در سراسر جهان ظرفیت محل‌های دفن زباله کامل شده است و در کشورهای در حال توسعه انباشتی از زباله‌های بازیافت‌شده وجود دارد. منبع اصلی این ضایعات، بسته‌بندی موادغذایی است که باعث ظهور صنعت ظروف غذا و نوشیدنی قابل استفاده‌ مجدد سازگار با محیط‌زیست شده است و پیش‌بینی می‌شود که ارزش آن تا سال ۲۰۲۷ در سراسر جهان ۲۱.۳ میلیارد پوند و بیش از دو برابر ارزش آن در سال ۲۰۱۹ یعنی ۹.۶ میلیارد پوند باشد.

در حالی که به نظر می‌رسد، استفاده مجدد از یک ظرف بهتر از خرید ظرف جدید باشد، نتایج تحقیقات نشان می‌دهد که ظروف چندبار مصرف می‌توانند برای محیط‌زیست از نمونه‌های یک‌بار مصرف بدتر باشند. در این تحقیق سه مورد از انواع پرکاربردترین ظروف یک‌بار مصرف (آلومینیوم، پلی پروپیلن (PP) و پلی استایرن اکسترودشده یا آکاسیف) مورد بررسی قرار گرفت و با ظروف پلی‌پروپیلن (پلاستیک) قابل استفاده‌ مجدد که در بین مصرف‌کنندگان آگاه از محیط‌زیست محبوب هستند، مقایسه شد.

نتایج نشان داد که بهترین گزینه برای محیط‌زیست در بین ظروف غذایی یک‌بار مصرف، ظروف آکاسیفی  به دلیل استفاده آنها از ۷.۸ گرم مواد اولیه در مقایسه با ۳۱.۸ گرم ظروف PP است. همچنین برای تولید در مقایسه با ظروف آلومینیومی به برق کمتری نیاز دارند. یک ظرف قابل استفاده‌ مجدد باید بین ۱۶ تا ۲۰۸ بار مورد استفاده‌ مجدد قرار گیرد تا تاثیر محیطی آن برابر با یک ظرف آکاسیف یک‌بار مصرف باشد.

محققان ۱۲ اثر زیست‌محیطی را در کل چرخه زندگی یک ظرف غذا ارزیابی کردند که شامل سهم ظرف در گرم‌ شدن کره‌ زمین و باران اسیدی، سمیت آن برای انسان و اکوسیستم‌های طبیعی و تاثیرات آن بر لایه ازن بود. با در نظر گرفتن این موارد، افراد باید برای مقابله با تاثیر آلودگی هوا، یک ظرف یک‌بار مصرف را ۱۶ بار و برای مقابله با تاثیر مصرف منابع ۲۰۸ بار استفاده کنند.

وقتی صحبت از به خطر انداختن طبیعت می‌شود، ظروف قابل استفاده‌مجدد، صرف‌نظر از تعداد دفعات استفاده و به دلیل برق مورد نیاز برای گرم‌کردن آب برای شستن آنها بدترین گزینه هستند و علت آن، انتشار موادی مانند فلزات سنگین در تولید برق است که برای بسیاری از موجودات سمی خواهد بود.

جبران خسارت از طریق استفاده‌مجدد

نتایج مشابه در مورد لیوان‌ها نیز گزارش شده است، محققان به این نتیجه رسیدند که برای جبران انتشار بیشتر گازهای گلخانه‌ای در مقایسه بین لیوان‌ها، باید ۲۰ تا ۱۰۰ بار از یک لیوان قابل استفاده مجدد استفاده کرد.

یک انتقاد رایج از ظروف آکاسیفی این است که در حال حاضر بازیافت نمی‌شوند، اگر چه از نظر فنی امکان‌پذیر است اما چگالی پایین آنها (حدود ۹۵ درصد هوا) به این معنی است که مقادیر زیادی باید جمع‌آوری و فشرده شود تا بتوان آنها را به یک کارخانه بازیافت منتقل کرد، بنابراین بازیافت این ظروف از نظر اقتصادی مشکل خواهد بود.

با این حال، محققان دریافتند که افزایش نرخ بازیافت برای سه نوع ظرف یک‌بار مصرف تا سطح هدف بازیافت زباله‌های بسته‌بندی ۲۰۲۵ اتحادیه اروپا (۷۵ درصد برای آلومینیم و ۵۵ درصد برای پلاستیک) تاثیرات آنها را دو تا ۶۰ درصد کاهش می‌دهد و معنی کاهش سالانه انتشار کربن معادل ۵۵ هزار خودرو در جاده‌هاست.

البته به این معنی نیست که استفاده مجدد از ظروف همیشه به‌عنوان گزینه بدتر برای کره‌ زمین است. باید در مورد تعداد استفاده‌های مجدد که برای ایجاد حس زیست‌محیطی لازم است واقع‌بین باشیم اما استفاده مجدد چالش قابل‌توجه برای صنعتی است که برای مصرف سریع بهینه شده است. افراد به احتمال زیاد ظروف خالی را با خود حمل نمی‌کنند تا بتوانند آنها را برگردانند یا از آنها استفاده مجدد کنند، مگر اینکه، این کار بسیار مناسب باشد یا مانند بازپرداخت وجه به آنها انگیزه دهد. همچنین موارد احتمالی درباره مسمومیت‌غذایی و آلودگی متقابل آلرژن‌ها هنگام استفاده مجدد از ظروف نیز وجود دارد.

با وجود این، نشان داده شده است که در سوئیس  استفاده مجدد در بخش بیرون‌بر، مانند طرح‌های جعبه قابل استفاده مجدد موفق بوده است و سیستم‌هایی مانند این نمونه، به ویژه برای کمک به مشتریان در بازگرداندن ظروف، به سرمایه‌گذاری قابل‌توجهی نیاز دارند.

ظروف یکبار مصرف اغلب محیط‌ طبیعی را آلوده می‌کنند،  تقریبا نیمی از پلاستیک‌های آلوده‌ کننده اقیانوس‌های جهان از ظروف غذا هستند اما راه‌حل زیست‌محیطی بهتر به جای تغییر حالت یک‌بار مصرف، می‌تواند برای تشویق شرکت‌های غذایی  و سرمایه‌گذاری در سیستم‌های بازیافت کارآمدتر در سراسر جهان باشد.

زمان آن رسیده است که ما طراحی بسته‌بندی را بر اساس محصول تغییر دهیم  و ارائه حداکثر ویژگی‌ها و عملکرد و تمرکز بر بهبود زندگی مشتریان و آرزوی دنیایی پاک‌تر را در نظر داشته باشیم. مواد سازگار با محیط زیست و کم‌تاثیر را با زیرساخت‌های زباله که رفتار واقعی انسانها را درک می‌کند و برای کمک به آنها در زندگی پایدار طراحی شده است، هماهنگ کنید زیرا زمانی که راحتی و پایداری در نظر گرفته شود، همه پیروز هستند.

انتهای پیام