گرم شدن قطب شمال یکی از بزرگترین خطرات آب‌وهوایی است، اما به‌اندازه کافی در پیش‌بینی‌ها و سیاست‌های موجود آب‌وهوا گنجانده نشده است.
بیش از پنج سال پیش، برای اولین‌بار توافق‌نامه پاریس به امضاء رسید و هدف از آن تلاش جهانی جهت کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای است و با مشارکت ملی بلندپروازانه و مصصم بیش از ۷۰ کشور و فراتر از تعهدات اولیه مندرج در توافق‌نامه مورد پذیرش قرار گرفته است.
به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA) به نقل از فیز، مقاله جدیدی که در مجموعه مقالات آکادمی علوم ملی منتشر شده است، استدلال می‌کند که بودجه کربنی که این تعهدات بر آن متکی هستند، آخرین دانسته در مورد حلقه‌های بازخورد قطب شمال را در نظر نمی‌گیرد و رهبران جهانی را به تجدیدنظر در مورد صدور اهداف فرا می‌خواند.
دکتر سو ناتالی، محقق اصلی و مدیر برنامه قطب شمال مرکز تحقیقات آب‌وهوایی وود ول، امریکای شمالی گفت: «گرم شدن قطب شمال یکی از بزرگترین خطرات آب‌وهوایی است، اما به‌اندازه کافی در پیش‌بینی‌ها و سیاست‌های موجود آب‌وهوا گنجانده نشده است. برای ایجاد یک سیاست موثر جهت حل بحران آب‌وهوا ضروری است که ما وسعت کامل این مشکل را تشخیص دهیم».
طی یک دهه گذشته، گرم شدن سریع قطب شمال منجر به رکوردشکنی در امواج گرمایی سیبری، آتش‌سوزی شدید در شمال و آزادسازی مقادیر زیادی کربن در اتمسفر، از بین رفتن یخ‌های دریای قطب شمال و تسریع در گرم شدن لایه منجمد زمین شد. لایه منجمد اعماق زمین قطب شمال که از هزاران سال پیش در حال تجمع و ذخیره کربن است، حدود دو برابر مقدار کربن موجود در جو زمین را دارد و با ذوب شدن آن کربن در جو آزاد می‌شود. این انتشارها باعث تشدید گرم شدن هوا شده و به‌طور بالقوه منجر به افزایش تصاعدی انتشار و گرم شدن هوا در سال‌های آینده خواهند شد.
این مقاله جدید نشان می‌دهد بودجه‌بندی فعلی کربن قادر به پاسخگویی به این انتشار کربن از لایه منجمد زمین و حلقه‌های بازخوردی خطرناک آب‌وهوایی نیستند.
دکتر راچل ترهارن، محقق مرکز تحقیقات آب‌وهوایی وود ول و کمک نویسنده این مقاله گفت: «بر اساس آنچه از قبل در مورد گرم شدن ناگهانی و آتش‌سوزی می‌دانیم، این حلقه‌های بازخورد به‌طور قابل‌توجهی بازخورد گرم شدن لایه منجمد زمین و افزایش انتشار کربن را تشدید می‌کنند. ما یک بخش اصلی از معمای کربن را از دست خواهیم داد، مگر اینکه مدل‌های ما این اثرات پیش‌بینی شده را در نظر بگیرند.»
به منظور حفظ دمای زمین زیر ۱.۵ یا ۲ درجه سانتی‌گراد، این مقاله به تصمیم‌گیرندگان توصیه می‌کند، جدیدترین دانش مربوط به انتشار کربن قطب شمال را در مدل‌های آب‌وهوایی و بودجه‌بندی‌های کربن که برای اطلاع‌رسانی سیاست استفاده می‌شود، وارد کنند و ارزیابی‌های احتمال خطر را به‌روز کنند تا تعیین کنند با چه سرعتی لازم است ما برای دستیابی به اهداف آب‌وهوایی، میزان انتشارها را کاهش دهیم.
دکتر فیلیپ دافی، رئیس و مدیر اجرایی مرکز تحقیقات آب‌وهوایی وود ول و یکی از نویسندگان این مقاله گفت: «علم به‌تنهایی کافی نیست. ما نیاز فوری به ارتباط بین جوامع علمی و سیاست‌گذاری داریم تا مطمئن شویم سیاست‌های آب‌وهوایی ما در پرداختن به مقیاس و دامنه بحران آب‌وهوا موثر هستند».
انتهای پیام