هر 2 سال یکبار، رهبران از سرتاسر جهان گردهم می‌آیند تا درباره وضعیت زندگی روی زمین بحث و در مورد توافقنامه‌هایی برای حفظ تنوع زیستی و توقف تخریب طبیعت، مذاکره کنند.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA)، این هفته نمایندگان از ۱۹۶ کشور در «کالیِ» کلمبیا برای شانزدهمین کنفرانس سران سازمان ملل متحد (Cop16) گردهم آمدند.

این اولین نشست با تمرکز بر تنوع زیستی از سال ۲۰۲۲ میلادی است، زمانی که دولت‌ها به توافقی تاریخی برای توقف تخریب اکوسیستم‌ها دست یافتند.

دانشمندان، جوامع بومی، نمایندگان بازرگانی و وزرای محیط زیست از نزدیک به ۲۰۰ کشور در مورد پیشرفت به سمت اهداف تعیین شده گفت‌وگو و درباره نحوه نظارت بر آنها مذاکره خواهند کرد.
توافق بزرگ دهه

اجلاس سران کاپ با توافقات بزرگی که کشورها در مورد آنها مذاکره می‌کنند، تعریف می‌شوند. برای جلسات کاپ آب و هوایی، این توافقنامه پاریس در سال ۲۰۱۵ است که مشخص می‌کند کشورها باید چه کاری انجام دهند تا گرمای جهانی ۱.۵ درجه سانتیگراد کمتر از سطح قبل از صنعتی شدن، باشد. با این حال برای طبیعت و تنوع زیستی، این توافقنامه «کونمینگ-مونترال» است که دو سال پیش در کانادا منعقد شد و اهدافی را برای حفظ طبیعت در این دهه تعیین کرد.

اکنون چالش این است که آیا کشورها این توافقات را عملی خواهند کرد یا خیر. فرآیند تنوع زیستی سازمان ملل از زمان آغاز به کار، در چرخه‌ای از دستاوردهای ناکافی گیر کرده است. به رغم هشدارهای علمیِ فوری در مورد وضعیت طبیعت، کشورها هرگز به هدفی که برای خود تعیین کرده‌اند، نرسیده‌اند. این دهه قرار است متفاوت باشد. در کلمبیا از دولت‌ها انتظار می‌رود که استراتژی‌های ملی را در مورد چگونگی برنامه‌ریزی خود برای دستیابی به اهدافی که به عنوان استراتژی‌ها و برنامه‌های اقدام ملی تنوع زیستی (NBSAP) شناخته می‌شوند، ارائه کنند.

نشانه‌های اولیه حاکی از آن است که بیش از ۸۰ درصد از دولت‌ها با دستان خالی وارد این کشور می‌شوند، اگرچه برخی بهانه‌های خوبی دارند: کشورهایی با تنوع زیستی بسیار زیاد مانند برزیل می‌گویند که استراتژی پیچیده و چند دهه‌ای را ارائه می‌کنند.
مسائل مالی

در حالی که تعهد به حفاظت و احیای طبیعت سرفصل این توافقنامه است، پول برای موفقیت آن بسیار مهم خواهد بود. در جریان مذاکرات پرتنش Cop15 در مونترال در سال ۲۰۲۲، کشورهای در حال توسعه گفتند که برای اجرای اهداف حفاظتی به پول بیشتری نیاز دارند و به عنوان بخشی از توافق نهایی خواستار افزایش چشمگیر بودجه شدند.

دولت‌ها در نهایت موافقت کردند تا پایان دهه حداقل ۳۰ میلیارد دلار (۲۳ میلیارد پوند) سالیانه برای تامین مالی طبیعت با هدف موقت ۲۰ میلیارد دلار تا سال ۲۰۲۵ ارائه کنند.

صخره‌های مرجانی جهان، جنگل‌های بارانی و دیگر اکوسیستم‌های غنی، مملو از اطلاعاتی هستند که می‌تواند به اکتشافات تجاری آینده کمک کنند. کدهای ژنتیکی طبیعت به مرز جدیدی برای انقلاب صنعتی هوش مصنوعی تبدیل شده است و مدل‌های آماری گرسنه را تغذیه می‌کنند که تلاش می‌کنند دستاورد بزرگ بعدی را در پزشکی، غذا و علم مواد ایجاد کنند.

انتهای پیام