در طول چند دهه گذشته، راه‌حل‌های انرژی پایدار که بر منابع تجدیدپذیر، به‌ویژه خورشید و باد تکیه دارند، به‌طور فزاینده ‌پیشرفته و گسترده شده‌اند. بسیاری از کشورهای جهان متعهد به کاهش شدید انتشار کربن در یک دهه آینده شده‌اند و این فناوری‌ها در دستیابی به این امر بسیار مهم خواهند بود.

به گزارش سایت خبری محیط زیست ایران (IENA) به نقل از تک‌اکسپلور، برآوردهای آژانس بین‌المللی انرژی نشان می‌دهد که تا سال ۲۰۵۰ فناوری‌های انرژی بادی و خورشیدی می‌توانند در تولید حدود ۶۲ درصد از انرژی جهان نقش داشته باشند با این حال، نتایج مطالعات اخیر نشان داد که عرضه و تقاضای انرژی بادی و خورشیدی می‌تواند تحت تأثیر تغییرات آب‌وهوایی قرار گیرد.

از نظر عرضه، بیشتر راه‌حل‌های انرژی بادی و خورشیدی به‌شدت به آب‌وهوا وابسته هستند، بنابراین رویدادهای هواشناسی غیرمنتظره می‌توانند بر توانایی آنها برای تولید انرژی تأثیر منفی بگذارند. از نظر تقاضا، گرم شدن کره زمین می‌تواند نیاز به تجهیزات خنک‌کننده را افزایش و نیاز به گرمایش را کاهش دهد و بیشینه‌های شدید دمایی (مانند امواج گرما یا هوای بسیار سرد) می‌تواند باعث افزایش ناگهانی تقاضای جهانی انرژی شود.

محققان دانشگاه پکن چین، دانشگاه براون آمریکا و سایر موسسات در سراسر جهان به‌تازگی تحقیقی را با هدف درک بهتر چگونگی تأثیر تغییرات اقلیمی بر برنامه‌ریزی عرضه و تقاضا برای انرژی بادی و خورشیدی انجام دادند. تحقیق آنان بر نیاز بخش انرژی برای تدبیر مداخلاتی تاکید می‌کند که می‌تواند به مسائل بالقوه‌ای که ممکن است در نتیجه تغییرات اقلیمی ایجاد شود، رسیدگی کند.

لایبائو لیو، یکی از محققانی که این تحقیق را انجام داده است، گفت: با الهام از هدف چین در مورد کربن‌ خنثی، ما وارد حوزه تحقیقات انرژی شدیم، بنابراین تحقیقات انرژی خود را با تمرکز بر انرژی بادی و خورشیدی چین آغاز می‌کنیم سپس، به کل جهان نگاه می‌کنیم و هدف ما ارزیابی خطر تغییرات آب‌وهوایی در سیستم‌های بادی و انرژی جهانی است.

لیو و همکارانش به‌عنوان بخشی از تحقیق خود، خروجی‌های روزانه شبیه‌سازی آب‌وهوا را بر اساس ۱۲ مدل پیشرفته آب‌وهوای جهانی  تجزیه و تحلیل کردند. اینها مدل‌هایی هستند که فرآیندهای اقلیمی را پیش‌بینی می‌کنند و آنها را در یک شبکه سه‌بعدی جانمایی شده بر روی نقشه جهان نشان می‌دهند.

۱۲ مدل مورد استفاده توسط محققان به‌عنوان بخشی از یک تلاش تحقیقاتی به‌نام «مرحله ۶ طرح مقایسه مدل جفت‌شده» توسعه داده شد. این گروه آب‌وهوای فعلی را در قالب شبیه‌سازی‌های اقلیمی از سال ۱۹۸۵ تا ۲۰۱۴ همچنین پیش‌بینی‌های آب‌وهوای آینده (از سال ۲۰۴۱ تا ۲۱۰۰) را مورد ملاحظه قرار داده‌اند.

به‌طور کلی، نتایج تحلیل‌های آنان نشان می‌دهد که تا پایان این قرن، سیستم‌های انرژی با وابستگی متفاوت به انرژی باد و خورشید می‌توانند کاهش قابل‌توجهی را در تطابق عرضه و تقاضا به‌دلیل تغییرات اقلیمی تجربه کنند. عرضه کمتر یا متغیرتر انرژی تجدیدپذیر می‌تواند به‌ویژه بر این تطابق در عرض‌های جغرافیایی میانی تا بالا تأثیر بگذارد.

نکته جالب توجه این است که این گروه همچنین دریافت در برخی مناطق، کاهش تقاضا برای گرمایش در نتیجه گرمایش جهانی می‌تواند این اثرات را کاهش داده یا معکوس کند. از سوی دیگر، در عرض‌های جغرافیایی پایین‌تر، اگرچه عرضه انرژی خورشیدی می‌تواند بیشتر باشد، تقاضای سرمایش می‌تواند به‌دلیل دمای غیرقابل تحمل بالا به‌شدت افزایش یابد و بر تطابق بین عرضه و تقاضا تاثیر منفی بگذارد.

لیو توضیح داد: ما از اطلاعات آب‌وهوای آینده که توسط مدل‌های جدید آب‌وهوای جهانی پیش‌بینی‌شده، استفاده و چارچوب جدیدی را در ارزیابی ایجاد کردیم. بر اساس نتایج خود، به برنامه‌ریزان سیستم انرژی پیشنهاد می‌کنیم که اطلاعات مربوط به تغییرات اقلیمی آینده را در نظر بگیرند، در غیر این صورت ممکن است به‌دلیل خطرات اقلیمی بی‌سابقه دچار قطع برق شوند.

تحقیق اخیر لیو و همکارانش برآوردهای کلی از اثرات احتمالی تغییرات اقلیمی بر بخش انرژی بادی و خورشیدی در آینده، به‌ویژه بر رابطه بین عرضه و تقاضای انرژی ارائه می‌کند. این یافته‌ها می‌تواند به‌عنوان هشداری برای تامین‌کنندگان و محققان انرژی عمل و آنان را تشویق کند تا راه‌حل‌های مناسب جدیدی برای کاهش اثرات نامطلوب تغییرات اقلیمی و آب‌وهوای غیرقابل پیش‌بینی بر عرضه و تقاضای انرژی‌های تجدیدپذیر ابداع کنند.

منشی وو، یکی دیگر از محققان شرکت‌کننده در این تحقیق افزود: در مطالعات بعدی ما ممکن است بر دوره‌هایی که کمبود انرژی رخ می‌دهد، نیز تمرکز کنیم.

یافته‌های این تحقیق در مجله Nature Energy منتشر شده است.

انتهای پیام